Ένα ποίημα από εικόνες που σε ταξιδεύει, σε βγάζει για λίγο απ' το σώμα
σου, σου δείχνει και σου ερμηνεύει τον κόσμο απ' τη δική του οπτική
γωνία αλλά όταν επιστρέψεις έχεις deja vu και το αίσθημα της μαγείας
φθίνει. Ο
Malick
στη νέα ταινία του φαίνται να κυνηγάει το αριστούργημα αλλά αυτό που
καταφέρνει είναι να σαγηνεύσει τις αισθήσεις μας και να μας παραπλανήσει
σχετικά με το περιεχόμενο.
Έτσι, το θέμα του φαίνεται εκ πρώτης επαφής ολοκληρωμένο και πλήρες
αλλά στην ουσία είναι κάπως ρηχό, "γνωστό" και μονόπλευρο αν και ευγενές
και καλοπροαίρετο. Η δομή είναι κάπως αδύναμη και οι επαναλήψεις δεν
αποφεύγονται παρόλο που για λόγους εικαστικής απόλαυσης αυτό δεν
ενοχλεί. Οι αδυναμίες της πάντως είναι καλά κρυμμένες και αυτό και αυτό
που μας μένει είναι μία όμορφη ποιητική εμπειρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου