Batman: Arkham City [2011]

Η Rocksteady, το 2009, μας προσέφερε το Batman: Arkham Asylum, το οποίο αποτέλεσε τη μεγαλύτερη ίσως έκπληξη των τελευταίων χρόνων. Το Arkham Asylum ξεπέρασε εύκολα τις προσδοκίες κοινού και κριτικών και ανάδειξε την, άσημη τότε, Rocksteady σε ένα από τα σημαντικότερα και πιο ταλαντούχα studios της βιομηχανίας. Δύο χρόνια μετά, το Batman: Arkham City αποτελεί μία από τις σημαντικότερες κυκλοφορίες της χρονιάς και ένα μεγάλο στοίχημα για τη Rocksteady, η οποία -χωρίς τα πλεονεκτήματα του αιφνιδιασμού και της φρεσκάδας του Asylum- καλείται να ξεπεράσει τις προσδοκίες που η ίδια δημιούργησε. Το Arkham Asylum δεν ήταν αψεγάδιαστο, αλλά η Rocksteady έδινε υποσχέσεις για ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες, και τώρα, μόλις στο τρίτο της παιχνίδι, πετυχαίνει πράγματα που πολύ μεγαλύτερα studios πιθανόν να μην πετύχουν ποτέ.

Πλήθος εχθρών... συγκεντρωμένη πλοκή

Τα γεγονότα του Batman: Arkham City εξελίσσονται 18 μήνες μετά το τέλος του Arkham Asylum. Ο νέος δήμαρχος της πόλης έχει απομονώσει μία περιοχή του Gotham, όπου έχουν περιοριστεί όλα τα κακοποιά στοιχεία. Εκεί θα συναντήσουμε τους Joker, Penguin, Hugo Strange, Mr. Freeze, Ra's al Ghul, Poison Ivy, Two-Face, Riddler, Bane, Zsasz και αρκετούς ακόμα. Ωστόσο, λίγοι από αυτούς εμπλέκονται στην κεντρική ιστορία, αλλά αυτό θα αφήσουμε να το ανακαλύψετε μόνοι σας.

Αρχικά δίνεται η εντύπωση πως η Warner και η DC Comics υποχρέωσαν τη Rocksteady να χρησιμοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερους χαρακτήρες από το σύμπαν της δεύτερης, αλλά η αίσθηση που μας έμεινε τελικά, είναι πως η Rocksteady ήταν αυτή που χρησιμοποίησε τα χρήματα της Warner και το σύμπαν της DC Comics για να σχεδιάσει ακριβώς το παιχνίδι που οραματιζόταν. Η υπόθεση είναι πολύ σκοτεινή και οι ανατροπές πολλές, απρόβλεπτες και πολύ τολμηρές για οποιοδήποτε blockbuster videogame και ειδικότερα για έναν τίτλο βασισμένο σε μία τόσο γνωστή άδεια χρήσης.

Η αφήγηση στο νέο Batman είναι δεν είναι τόσο "σφιχτοδεμένη" όσο του Arkham Asylum, αλλά συνολικά η ιστορία εμφανίζεται σαφώς βελτιωμένη και ξεπερνάει με ευκολία τα περισσότερα action-adventure παιχνίδια. Επίσης σημαντικό γεγονός, είναι ότι το σενάριο δεν αναλώνεται σε μία μάχη με τον Batman ενάντια σε όλους τους κακούς ενωμένους, αλλά κάθε "super villain" έχει τα δικά του σχέδια, τα οποία ενίοτε τον φέρνουν αντιμέτωπο με τα υπόλοιπα εγκληματικά μυαλά της πόλης.

Μία πόλη γεμάτη εύθραυστες ισορροπίες

Το Arkham City καταφέρνει να προσφέρει μία πόλη γεμάτη αναταραχές, και κακούς με φιλοδοξίες, που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν κάθε ευκαιρία για πάρουν το πάνω χέρι. Κατά την περιήγησή μας στην πόλη, ακούμε τους εχθρούς να συζητάνε για το αφεντικό τους ή να σχολιάζουν την πορεία της ιστορίας και τις συγκρούσεις του Batman με άλλους κακούς, βλέποντας τις ευκαιρίες που ανοίγονται για την ομάδα που ανήκουν. Τη στιγμή που RPG δημιουργημένα από πολύ καταλληλότερες -θεωρητικά- ομάδες ανάπτυξης προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα κλίμα αστάθειας σε έναν κόσμο που εξελίσσεται και διαμορφώνεται σύμφωνα με την πορεία της ιστορίας, αλλά αποτυγχάνουν παταγωδώς, η Rocksteady το κατάφερε σε ένα action-adventure, με μία ιστορία που δεν μας δίνει καν εναλλακτικές επιλογές.

Η Arkham City γίνεται φυσικό περιβάλλον τόσο για τον Batman όσο και για τους αντιπάλους του και η ατμόσφαιρα είναι από τα καλύτερα στοιχεία του παιχνιδιού. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι δεν φτάνει το επίπεδο του Arkham Asylum. Δεν υπάρχουν πια ηχογραφημένες κασέτες με διαλόγους των εχθρών με τους ψυχιάτρους, και δεν υπάρχει ο Scarecrow, ο οποίος προσέφερε στιγμές που το Arkham City δεν μπορεί να αντικαταστήσει.

Οι εχθροί συνεχίζουν να μας μιλούν συνεχώς, σχολιάζοντας κακεντρεχώς τις κινήσεις μας, αλλά ο ανοικτός κόσμος του Arkham City περιέχει πολλά στοιχεία που μας αποσπούν την προσοχή, με θετικό τρόπο μεν, αλλά εμποδίζοντας την απόδοση της κλειστοφοβικής και νοσηρής ατμόσφαιρας του Arkham Asylum. Όμως, παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες που οφείλονται στην πιο ανοικτή δομή του παιχνιδιού, η Rocksteady φτάνει πολύ κοντά και πιστεύουμε ότι ελάχιστοι θα μείνουν παραπονεμένοι. Στην πραγματικότητα, η ατμόσφαιρα κυμαίνεται σε πολύ υψηλά επίπεδα, αλλά στοχεύει σε διαφορετικά πράγματα σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι της σειράς. Οπότε, τελικά το ζήτημα αυτό είναι μάλλον περισσότερο υποκειμενικό παρά ουσιαστικό.

Παραδοσιακό gameplay και μία πόλη μόνο για εμάς

Το Arkham City μπορεί να περιγράφεται ως "open world" παιχνίδι", αλλά αυτός ο όρος δεν μπορεί να εξηγήσει από μόνος του το σχεδιασμό του νέου επεισοδίου της σειράς. Έχουμε μεν τη δυνατότητα να περιπλανηθούμε ελεύθερα στον κόσμο του παιχνιδιού, αλλά τα σημαντικότερα γεγονότα διαδραματίζονται μέσα σε κτίρια, όπου ο τίτλος παίρνει ουσιαστικά τη μορφή που είχε το Arkham Asylum. Αυτό σημαίνει ότι εξερευνούμε το εσωτερικό των κτιρίων, λύνοντας απλούς γρίφους για να συνεχίσουμε, και αντιμετωπίζουμε τους εχθρούς.

Η περιπέτεια ξεκινά με τον Batman να έχει από την αρχή όλα τα gadgets που διέθετε στο τέλος του πρώτου παιχνιδιού, κάτι που απελευθερώνει το σχεδιασμό των εσωτερικών χώρων και επιτρέπει τη χρήση των πολλών διαφορετικών ικανοτήτων από νωρίς. Ο σχεδιασμός των εσωτερικών χώρων είναι εξαιρετικός, εκμεταλλεύεται την ποικιλία των εργαλείων που διαθέτουμε και εξελίσσεται όσο προχωράμε στην περιπέτεια, για να εκμεταλλευτεί τις νέες δυνατότητες που αποκτάμε.